(၁)
လူတစ္ေယာက္မွားခဲ့ဘူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္အခ်ိန္မလြန္ေသးတဲ့အသိစိတ္နဲ႕အတူ သူ႔ရဲ႕လက္ရွိအခ်ိန္ကိ်ဳးစားအားထုတ္မႈေတြက အားရေက်နပ္စရာေကာင္းလွတယ္၊ အမ်ားအတြက္ေရာ၊ သူကိုယ္တိုင္အတြက္ပါသူရဲ႕ဘ၀လက္က်န္ျပဌာန္းခ်က္ေတြကို အေကာင္းဆံုးသံုးသပ္ၿပီးဆံုးျဖတ္ထားတာေတြဟာေလးစားစရာေကာင္းလွပါတယ္၊ ဒါေပ မယ့္ဒါဏ္ရာဆိုတာမ်ိဳးဟာေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ အမာရြက္ဆိုတာကေသရာပါက်န္ေနခဲ့တက္တာမ်ိဳးဆိုေတာ့.........ေကာင္မေလး။ ။ နင္ငါ့စက္ကိုဘာလုပ္လိုက္ေသးလဲ၊ ဒီမွာ User account က password ေတာင္းေနတယ္။
ေကာင္ေလး။ ။ ဘယ္စက္လဲ၊ ငါဘာမွမလုပ္ဘူး၊ ငါ့စက္နဲ႕ငါေတာင္အလုပ္ေတြတန္းစီေနတာ၊ နင့္စက္ကိုငါကဘာကိစၥနဲ႕ကိုင္ရမွာလဲ။
ေကာင္မေလး။ ။ ဟဲ့..မနက္တုန္းကအေကာင္းၾကီး၊ ငါသံုးေနတာ၊ အခုငါၿမိဳ႕ထဲသြားၿပီးျပန္လာမွဒီလိုျဖစ္သြားတာ၊ ဒီရုံးမွာကြန္ပ်ဴတာ ကိုင္နင္နဲ႕ငါဘဲရွိတာ၊ နင္မလုပ္လို႔ဘယ္သူကလုပ္မွာလဲဟဲ့...
ေကာင္ေလး။ ။ နင္နဲနဲေတာ့ေဖာင္းေနၿပီထင္တယ္၊ စကားေျပာတာ..၊ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲ၊ ငါမလုပ္ပါဘူးဆိုတာကို...နင္စက္ကိုနင့္ဘာသာဘဲသံုးၿပီး၊ ျဖစ္သြားတာ ငါ့ကိုဘာဆိုင္လို႔စြပ္စြဲေနရတာလဲ...
ေကာင္မေလး။ ။ ေၾသာ္...စြပ္စြဲတယ္ဟုတ္လား....၊ ေအး...ငါစြပ္စြဲတယ္ဆိုရင္လည္းဒါဟာနင့္ရဲ႕အရိပ္ေၾကာင့္ဘဲ...နင္သမိုင္းကိုနင္သိရင္ငါေျပာတာမွားလား၊ လြန္သြားလား ဆိုတာ..နင္ေခါင္းရွိတယ္၊ နင့္ဘာသာစဥ္းစား..၊ အခုငါအလုပ္ေတြတန္းစီေနၿပီ၊ ငါအလုပ္ေတြမၿပီးလို႔ MD ဆူရင္ေတာ့နင္ဘာျဖစ္မလဲေတြးထား..လိုက္...။
ေကာင္ေလး။ ။ နင္...နင္...ေတာက္...ကြာ..။
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေတာ့ အခန္းထဲကေန၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းထြက္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့မခ်ိတင္ကဲစိတ္ေတြနဲ႕ ေကာင္ေလးက်န္ေနခဲ့တယ္၊ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ ေ၀ဒနာတစ္ခုက ေအာင့္သက္သက္ရယ္...၊ အရင္းစစ္ရင္ အျမစ္ေျမကတဲ့...ဒီစကားေလးဟာေစာေစာကျဖစ္သြားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးနဲ႕ထပ္တူက်ေနၿပီလားလို႔ ေတြးရင္းနဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သူ႔ဘ၀ရဲ႕ ႏုနယ္လက္ဆက္ေနတဲ့အခ်ိန္ကာလေလးဆီသို႔အေတြးေတြလြင့္၀ဲသြားခဲ့တယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးမွာေတာ့အတိတ္ရဲ႕ပံုရိပ္ေတြ ဟာရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း ၀ိုးတိုး၀ါးတားေပၚလာလိုက္၊ ေပ်ာက္သြားလိုက္ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
(၂)
မနက္ေလးနာရီေလာက္ထဲက မႏိုးစဖူးႏိုးေနၿပီး မ်က္ႏွာသစ္၊ ဘုရား၀တ္ျပဳနဲ႕တက္ၾကြေနတဲ့ကိုယ့္အျဖစ္ကို ကိုယ္သာလွ်င္အသိဆံုးပါဘဲ၊ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းဟာ သြက္လက္ လွသလို အိမ္သားေတြႏိုးသြားမွာစိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ မီးေတာင္မဖြင့္ဘဲ၊ အာရုံတက္အလင္းေရာင္၀ိုးတိုး၀ါးတားၾကားမွာဘဲအသံမထြက္ေအာင္သိုသိုသိပ္သိပ္ႏိုင္လွပါတယ္၊ဘုရားရွိခုိး ဆုေတာင္းၿပီးတာနဲ႕၊ ေဘာင္းဘီေကာက္စြပ္ၿပီးအေပၚကေတာ့ညက၀တ္အိပ္လိုက္တဲ့ အက်ီ ၤမလဲေတာ့ဘဲနဲ႕စက္ဘီးကိုအိမ္ေအာက္ခ်လုိက္တယ္အသံမထြက္လို႔အိမ္သားေတြ တစ္ေယာက္မွ မႏိုးေသးဘူးလို႔ေတြးၿပီး ေက်နပ္ေနေပမယ့္``ေခ်ာက္``ကနဲမီးဖြင့္လိုက္သံေၾကာင့္ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့အေမဟာကၽြန္ေတာ္ကို ၿပံဳးၿပီးေတာ့ ၾကည့္ေနပါတယ္။အေမ။ ။ သားဘုရားရွိခိုးၿပီးၿပီလား ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့အေမ၊ သားရွိခိုးၿပီးပါၿပီ၊ သားသြားေတာ့မယ္ေနာ္အေမ၊ သားသူငယ္ခ်င္းေတြလမ္းထိပ္မွာေရာက္ေနေလာက္ၿပီ...
အေမ။ ။ ေအး..ေအး..ဟဲ့..ေျဖးေျဖးနင္းသြားဦးေနာ္...ၿပီးရင္ေလွ်ာက္မသြားေနနဲ႕အိမ္တန္းျပန္လာခဲ့ၾကားလား....
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါအေမေရ.........သြားၿပီေနာ္..တာ့တာ
ဆိုၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတည္းသူငယ္ခ်င္းေတြရွိမယ့္လမ္းထိပ္ကို အားကုန္နင္းၿပီးေတာ့ထြက္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ့သူတို႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ မွာလည္းကၽြန္ေတာ္လိုဘဲ တက္ၾကြေနတဲ့သြင္ျပင္ေတြကိုေတြ႕ရတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တာနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးရဲ႕စက္ဘီးကိုယ္စီဟာတူညီေသာဦးတည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ေက်ာင္း ကို သြက္လက္လွတဲ့တြန္းအားကိုယ္စီနဲ႕ဦးတည္နင္းသြားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ။ အေမေရသားေအာင္တယ္၊ 3 D ပါတယ္ဗ်၊ ေဖၾကီးေရာအေမ၊ ေဖႀကီးေရသားေအာင္တယ္ဗ်...ေဟ့ေကာင္ညီ...ထစမ္းပါဦးကြ...မင္းကလည္း..မင္းကိုႀကီး...စာေမးပြဲ ေအာင္တယ္ကြ၊ ဟားဟား
အေမ။ ။ ဟဲ့..ဟဲ့....ေၾသာ္..သားရယ္...အမယ္ေလး..ဟဲ့..ဒီကေလးဟာ..နင့္အေဖလာလိမ့္မယ္၊ အေမာေလးဘာေလးေျဖစမ္းပါဦး...ဒီေကာင္ေလးဟာေလ..ဟင့္..ဟင့္..
ကၽြန္ေတာ္ ။ ေမႀကီးကလည္းဗ်ာ....ဘာလို႔ငိုတာလဲ..သားေအာင္တယ္ေလ...တိတ္ေနာ္...မငိုနဲ႕ေတာ့..
အေမ။ ။ ေအးပါ...သားရယ္...အေမ၀မ္းသာလြန္းလို႔ပါ၊ နင့္အေဖကေတာင္ေျပာေနတယ္..ငါ့သားကက်ိဳးစားတယ္ကြ..ႏွစ္ခ်င္းေပါက္မွာေသခ်ာတယ္..သူလိုခ်င္တာ၀ယ္ေပးရမယ္ တဲ့...ေျပာေနတာ..သားရယ္..ေဟာ..ဟိုမွာနင့္အေဖျပန္လာၿပီ..ေျပာလိုက္ဦး..
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟာ..ေဖႀကီးျပန္လာၿပီ..ေဖႀကီးသားေအာင္တယ္ဗ်...3D ေတာင္ပါတယ္...ဟီး..ဟီး..ေဖႀကီးကတိေနာ္..ကတိ..ဟဲဟဲ
အေဖ။ ။ ေအးပါကြာ..ငါသိပါတယ္...ငါ့သားကေတာ္လွခ်ည္လားကြ...3D ေတာင္ပါတယ္ဆိုေတာ့၊ ဘယ္ဘာသာေတြလဲကြ D ထြက္တာက...
ကၽြန္ေတာ္ ။ English ရယ္ သခ်ၤာရယ္၊ Physic ရယ္ေဖႀကီး...၊ သားသူငယ္ခ်င္းေတြလဲအားလံုးေအာင္တယ္...ဟီး
အေဖ။ ။ ေအးေအး..အားလံုးေအာင္တယ္ဆိုေတာ့အေကာင္းဆံုးေပါ့ကြာ...မင္းတို႔ေက်ာင္းအတူတူဆက္တက္က်ေပါ့ဟုတ္လား....ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...။
အဲဒီေန႔မနက္ခင္းေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ပထမဦးဆံုးေသာအခ်ိဳၿမိန္ဆံုးပါဘဲ၊ ကိုယ္တိုင္ဆြက္ခ်ဴၿပီးမွစားရတဲ့အရသာမို႔လားမသိ၊ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ပိတိဆိုတာကို ထဲထဲ၀င္၀င္နားလည္ခဲ့ရတယ္၊ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ေဖႀကီးက ကၽြန္ေတာ္ကို Laptop တစ္လံုး၀ယ္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အရမ္း လိုခ်င္ခဲ့တဲ့လူငယ္ဘ၀ရဲ႕အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္တာပါ၊ ထိုအရာနဲ႕ထပ္တူ Laptopေလး၀ယ္ေပးတဲ့ေန႕က စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့ပါတယ္။
အေဖ။ ။ သားမင္းရဲ႕က်ိဳးစားမႈရဲ႕ရလာဒ္ဟာဒီအခ်ိန္မွာ မင္းလိုခ်င္ဆံုးျဖစ္တဲ့အရာကိုရယူႏိုင္ခဲ့ၿပီေနာ္၊ သားဒီဥစၥာ ေလးနဲ႕ဘ၀ကိုတိုးတက္ေအာင္တည္ေဆာက္မယ္၊ တက္လမ္းရွာမယ္ ဆိုတာ အေဖသိတယ္၊ အေဖမွာခ်င္တဲ့စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္၊ သားတစ္သက္လံုးမွတ္သြားေနာ္၊ လူတစ္ေယာက္ဟာ အရာတစ္ခုကိုအရမ္းလုိခ်င္လို႔မရမေနက်ိဳးစားခဲ့တယ္၊ သူ လိုခ်င္တဲ့အရာကို သူရသြားတဲ့အခါမွာ သူေအာင္ျမင္သြားတယ္လို႔ထင္လား၊ ဒါမွမဟုတ္သူလိုခ်င္တာရလာတဲ့ေနာက္သူအားလံုးကိုဆံုးရႈံးသြားေစခဲ့တာလား...သားဘယ္လိုထင္လဲ
ကၽြန္ေတာ္ ။ အာ....ေဖႀကီးကလည္း သူလိုခ်င္တာရလာေအာင္သူလုပ္ႏိုင္မွေတာ့သူ ေအာင္ျမင္သြားတာေပါ့၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဆံုးရႈံးရမွာလဲ....။
အေဖ။ ။ ေအး...သားအဲ့လိုဘဲေျဖမယ္ဆိုတာအေဖသိတယ္...ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္စမ္းသား၊ သူ႔ဆီမွာ သူလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းမရွိခင္တုန္းက သူဒါကိုရဖို႔အတြက္ လံု႔လေတြ၊ ၀ိရိယေတြ၊ ဇြဲေတြ၊ ထက္သန္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ ကိုယ္စြမ္း၊ ဥာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္က်ိဳးစားခဲ့တယ္ေနာ္၊ သူလိုခ်င္တာရလာတဲ့အခါမွာ သူက်ိဳးစားခဲ့စဥ္ကလုပ္ရပ္ေတြဟာအသံုးမလိုေတာ့ဘူးေလ သူလိုခ်င္တာရၿပီဘဲ၊ ဒါဟာဆံုးရႈံးသြားတာဘဲသား....သူ႔ဆီမွာ ထက္သန္တဲ့စိတ္ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး..၊ ဒီလိုဘဲက်န္တဲ့စိတ္ေတြလည္းေပ်ာက္ကုန္ၿပီ၊ ဒီပစၥည္းေလးအေပၚမွာဘဲ သူရလိုက္တာကိုေက်နပ္ေနခဲ့မယ္၊ သူ႔ဘ၀ဒီအတိုင္းၿပီးသြားမွာလား၊ ဒီပစၥည္းကေရာမပ်က္စီးေတာ့ဘူးတဲ့လား၊ ဒီထက္ေကာင္းတာကိုသူမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား...သားေသ ခ်ာစဥ္းစားေနာ္....တကယ့္တန္ဖိုးအစစ္ဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တာရလာတာ၊ မရလာတာနဲ႕မဆိုင္ဘူးသား၊ မိမိရဲ႕စိုက္ထုတ္ႏိုင္မႈဟာဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ ဒီလိုဘဲ မိမိမေသမခ်င္း ဆက္သြားေနရမယ့္လမ္းမွာ ကိုယ့္ဆီမွာသာရႏိုင္တဲ့ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကသာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးဆိုတာ သားသေဘာေပါက္ရဲ႕လား.....။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Laptopရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ၊ ၿပီးၿပီးေရာနဲ႕အေဖေျပာတာကိုဟုတ္ကဲ့သားနားလည္ပါတယ္၊ လုပ္ခဲ့တယ္၊ လိုခ်င္တာရလာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့က်န္တာေတြေခါင္းထဲမွာ သိပ္မရွိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ငါဘာအရင္စလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ၊ ဘယ္သင္တန္းေတြတက္ရင္ေကာင္းမလဲ၊ ၿမိဳ႕ထဲကစာအုပ္ေတြသြား၀ယ္ရမယ္၊ စတဲ့အေတြးေတြ ေခါင္းထဲမွာျပည့္ေနၿပီး အေဖရဲ႕စကားကိုစိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားခဲ့ေပမယ့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး မသံုးသပ္ခဲ့၊ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။ စိတ္တူကိုယ္တူသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ Forever Computer မွာ Basic သင္တန္းစတက္ခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ Programing ျဖစ္တ့ဲ Virtual Basic ၊ C and C Double plus၊ Java၊ CSs စသည္ျဖင့္ Software ေရးတဲ့အပိုင္းကိုလိုက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေတြကိုသင္တန္း တက္လိုက္၊ စာအုပ္ဖတ္လိုက္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ (၂)ႏွစ္တာကာလေလာက္ကုန္ေအာင္ေလ့လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အဆက္အသြယ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ Thailand မွာ ေဆာလ့္၀ဲ အင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္အသက္ေမြးခဲ့ၾကတယ္၊ စားစရိတ္၊ ေနစရိတ္ကအစ ကုမၸဏီကတာ၀န္ယူေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လစာ၀င္ေငြဟာ အသားတင္ပိုေနတာမို႔ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကိုသးံုဖို႔ဖယ္ၿပီးက်န္တာအားလံုးကိုအိမ္ကိုအျမဲျပန္ပို႔ခဲ့ပါတယ္။
တစ္လၿပီးတစ္လကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လစာဟာတိုးလာခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေတြကိုကၽြန္ေတာ္အေမတို႔ ဆီအျမဲပို႔ေပးေနခဲ့တယ္၊ အဲဒီမွာအခက္အခဲတစ္ခုရွိလာတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ေငြပို႔ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႕အိမ္ကိုပိုက္ဆံမေရာက္ဘူးအနည္းဆံုး(၁၀)ရက္ေလာက္၊ တစ္ခါတစ္ေလ(၂)ပတ္ေလာက္ ၾကာတက္တယ္၊ ဒါနဲ႕အဲ့ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္ရင္အစဥ္ေျပေျပနဲ႕အေမတို႔ဆီအျမန္ဆံုးေရာက္မလဲလို႔စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ အဲ့ဒီမွာ Angecy တစ္ခုကThai ေရာက္ျမန္မာေတြကို အိမ္ကိုေငြပို႔တဲ့အခါ Online Banking စနစ္နဲ႕ ျမန္မာၿပည္က ဘဏ္တစ္ခုကိုခ်ိတ္ၿပီးေန႔ခ်င္းေရာက္ေငြလႊဲေပးတယ္လုိ႔သိရတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စမ္းပို႔ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီလရတဲ့ေငြ ကို Angecy နဲ႕ပို႔လိုက္တာ အေမတို႔ဆီကခ်က္ခ်င္းရတယ္လို႔သိရတယ္၊ အဲေတာ့မွ စိတ္ေအးသြားၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေနာက္လေနာက္လေတြမွာလဲ ဒီလိုဘဲပို႔ေတာ့မယ္ လို႔ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ဘဲအစဥ္ေျပေျပျဖတ္သန္းကုန္လြန္လာလိုက္တာမွာ Company ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေရာက္ေတာ့ အားလံုးကိုေဘာနပ္ထုတ္ေပးပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြတစ္ေယာက္ကို ဘတ္ (၅)ေသာင္းစီရပါတယ္၊ ဒါေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ခါတိုင္းလိုဘဲအိမ္ကိုပို႔မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ Angecy ကေနေငြလႊဲလိုက္ၾကတယ္၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့အေမတို႔ေတြလကုန္ရက္မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ေငြေတြခါတိုင္းထက္အမ်ားႀကီးပို႔လိုက္တာသိရင္ဘယ္ေလာက္မ်ား၀မ္းသာမလဲလို႔ေတြးၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပီတိျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ၾကေတာ့ခါတိုင္းဆိုရင္အိမ္ကို ျမန္မာျပည္က Angecy ခြဲကေငြသြားပို႔လို႔အေမတို႔ရၿပီဆိုတာနဲ႕ဘယ္ေလာက္ရတယ္သားေရဆိုၿပီးေတာ့ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္တဲ့အေမတို႔ဆီက ဖုန္းမလာေသးတာနဲ႕ Angecy ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး စံုစမ္းလိုက္တယ္၊ အဲဒီမွာေတာ့ ...
Angecy ။ ဟယ္လို....ဆာ၀ါဒီခပ္...
ကၽြန္ေတာ္ ။ မေန႔တုန္းကကၽြန္ေတာ္တို႔ေငြလႊဲလိုက္တာလႊဲၿပီးၿပီလားဗ် (ထိုင္းစကားျဖင့္)
Angecy ။ ဘယ္သူလဲဗ်...
ကၽြန္ေတာ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါ..အျမဲပို႔ေနၾကေလ၊ေငြလႊဲစလစ္နံပါတ္က.....(b.....0)
Angecy ။ ခဏေနာ္...ေတြၿပီ..မလႊဲေပးရေသးဘူး၊ ျပသနာနည္းနည္းရွိေနလို႔၊ ခင္မ်ားတို႔ဒီကိုလာခဲ့ပါလား....
ကၽြန္ေတာ္ ။ ေကာင္းၿပီ...ကၽြန္ေတာ္တို႔အခုလာခဲ့မယ္..
ကၽြန္ေတာ္လည္းေရခ်ိဳးေနတ့ဲသူငယ္ခ်င္းကိုခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ေျပာၿပီး၊ သူအျပင္ထြက္လာတာနဲ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပ ႏွစ္ေယာက္သားAngecy ရွိရာထြက္လာခဲ့တယ္၊ Angecy ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လံုး၀မတြက္ထားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာက ဆီးႀကိဳေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ားရွိလို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ေငြကိုမလႊဲျဖစ္တာလဲ.....
Manager ။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ခင္မ်ားတို႔ဟာ Over stay ေနေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးကလာေရာက္ၿပီးေတာ့တားထားတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ခင္မ်ားတို႔ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ရလာတာလဲဆိုတာရယ္ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔သံသယရွိတဲ့အတြက္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ထံအေၾကာင္းၾကားစံုစမ္းထားလို႔ဘဲ...
သူငယ္ခ်င္း။ ဟ...ခင္မ်ားတို႔နဲ႕ဆိုင္တဲ့အလုပ္ကိုဘဲလုပ္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒီပိုက္ဆံကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႕ဘဲရလာသည္ျဖစ္ေစခင္မ်ားတို႔ကေငြလႊဲခရရင္ၿပီးေရာမဟုတ္လား၊ ဘာလုိ႔မဆိုင္တာေတြ ကိုလုပ္ရတာလဲ၊ ခင္မ်ားတို႔အလုပ္လုပ္တာ စည္းကမ္းမရွိပါလား...
Manager ။ အို..ဒါကေတာ့က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံအေပၚသစၥာရွိတာပဲေလ...၊ ခင္မ်ားတို႔ဒါမ်ိဳးေျပာလို႔မရဘူး..၊အခန္႔မသင့္ရင္က်ဳပ္တို႔အခုရဲေခၚလိုက္ရင္ခင္မ်ားတို႔Over stay နဲ႕ေထာင္ထဲေရာက္သြားႏိုင္ တာကို သတိထားေစခ်င္တယ္...
ကၽြန္ေတာ္။ ကဲ...ဟုတ္ၿပီ...ဒါဆိုလည္းကၽြန္ေတာ္တို႔ေငြကို ျပန္ေပးေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔မလႊဲေတာ့ဘူး...အခုျပန္ေပးပါ..
Manager ။ ခင္မ်ားတို႔ရဲ႕ေငြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔မေန႔ကထဲက ရဲလက္ထဲကိုအပ္လိုက္ၿပီ...ခင္မ်ားတို႔လိုခ်င္ရင္ေတာ့..ရဲစခန္းမွာသြားေတာင္းေတာ့ဗ်ာ... သူငယ္ခ်င္း။ ေတာက္....ဒါခင္မ်ားတို႔...သက္သက္ယုတ္မာတာဘဲဗ်....ခင္မ်ားတို႔ႏိုင္ငံမွာအလုပ္လာလုပ္ေနတယ္ဆိုၿပီး...က်ဳပ္တို႔အေပၚမတရားလုပ္တာဘဲ....(ခ်ိဖိုင္)--(ထိုင္းလိုဆဲဆိုသံ)
ကၽြန္ေတာ္ ။ ေတာ္ၿပီကြာ...ေဟ့ေရာင္..လာသြားမယ္...ဒီေကာင္ေတြကိုငါတို႔တနည္းနည္းနဲ႕လက္တုန္႔ျပန္ၾကမယ္( ျမန္မာဘာသာျဖင့္) ဆိုၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းကိုကၽြန္ေတာ္ဆြဲေခၚၿပီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕အလုပ္ထဲကအေနၾကာျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဆီကသိလာရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပိုက္ဆံကို သူတို႔ကသက္သက္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဗီဇာသက္တမ္းကုန္ေနတာအေပၚအေၾကာင္ရိုက္ၿပီးလုပ္စားသြားတာတဲ့ေလ...၊ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့အေကာင္းဆံုးျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အၾကံကိုႏွစ္ဥိးသားအေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါေတာ့တယ္...အဲဒါကေတာ့ ...ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ Banking System ကိုေဖာက္ၿပီး Hacking နည္းနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔ေငြေတြကိုျပန္ယူ ၾကမယ္ဆုိတာပါဘဲ....။ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အတူတူလုပ္တဲ့ India တိုင္းရင္းသားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ရဲ႕အကူအညီနဲ႕ VISA ကဒ္တစ္ခုကို သူတို႔ အိႏၵိယ ကိုလွမ္းမွာၿပီးေတာ့ ေဒၚလာ ၁၀၀ေလာက္အ၀င္ၿပထားလိုက္ပါတယ္၊ ၿပီးတာနဲ႕ အဲဒီIndia ကိုအဲဒီ Angecy ရဲ႕ျမန္မာႏိုင္ငံကိုဆက္သြယ္တဲ့ Bank ကိုစံုစမ္းၿပီးေတာ့ သိရတာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ ေယာက္စတင္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ Server ကို H*** လုပ္ပါေတာ့တယ္၊ တစ္ပတ္ေလာက္က်ိဳးစားၿပီးလုပ္လိုက္ရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပန္းတိုင္ကိုေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕လွမ္းကိုင္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသူတို႔ရဲ႕ Banking System ထဲကေနေငြေတြကိုအားလံုးေပါင္းဘတ္ ၁သန္းတိတိကို India မွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ Visa ကဒ္ထဲကိုေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕လႊဲလိုက္ ပါေတာ့တယ္။
(၃)
၀န္ထမ္း။ ။ အစ္ကိုေရ MD ေခၚေနတယ္ဗ် အတိတ္ရဲ႕အရိပ္ေတြမွာလႊင့္ေမွ်ာေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ..Admin ကေကာင္ေလးလာေခၚေတာ့မွဘဲျပန္အသိ၀င္လာခဲ့ပါတယ္..ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ။ လာၿပီ....
MD ။ ေရာက္ၿပီလား...ထိုင္ဗ်ာ...ခင္မ်ားကိုကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွေတာ့ေခၚမေျပာဘူးေသးဘူးေနာ္..ဟုတ္လား....
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့... MD ။ အင္း...အခုေတာ့ေျပာစရာနည္းနည္းေပၚလာလို႔ေခၚလိုက္ရတာပါ..အေၾကာင္းကေတာ့ခင္မ်ားကို ခင္မ်ားရဲ႕စီနီယာ ကသူ႔စက္ကို ပတ္စ၀က္နဲ႔သူၿမိဳ႕ထဲသြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာခင္မ်ားက ပိတ္ထားတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ကိုအေၾကာင္းလာၾကားလို႔ပါဘဲ...၊ ခင္မ်ားဘာၿဖစ္လို႔အဲဒီလိုလုပ္ရတာလဲဆိုတာကၽြန္ေတာ္ကိုရွင္းျပႏိုင္မလား...။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပႏိုင္ပါတယ္...ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပမယ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုလုပ္တာမဟုတ္တဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး...ဒါဟာကၽြန္ေတာ္အေပၚသူ တစ္ဖက္သက္စြပ္စြဲတယ္ဆိုတာကို ရွင္းျပခ်င္တာဘဲျဖစ္ပါတယ္....တျခားေတာ့ကၽြန္ေတာ့္မွာဘာမွရွင္းျပစရာမရွိပါဘူး.....
ကၽြန္ေတာ္၀င္လာထဲကအခန္းထဲမွာေဘးခ်င္ကပ္ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့သူမကို MD ကတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္းလိုက္ၾကည့္မိသြားပါတယ္...သူမမ်က္ႏွာမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေပၚမုန္းတီးတဲ့မ်က္ႏွာရဲ႕အရိပ္သ႑ာန္ေတြလံုး၀မေပ်ာက္ေသးဘဲ...မုန္တုိင္းငယ္တစ္ခုအားယူေနသလို...ထစ္ခ်ဳန္းေတာ့မယ့္ဟန္အျပည့္နဲ႕ပါ....ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္သူ႔ဆီကေနအၾကည့္ လႊဲၿပီးေတာ့MD ဘာဆက္ေျပာမလဲလို႔ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္...
MD ။ ။ ကဲ....မယုယလင္း...ကုိမင္းခန္႔ေက်ာ္...ကသူလုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာေနပါတယ္...ခင္မ်ားသူ႔လုပ္ထားတာကိုသက္ေသအျဖစ္တစ္ခုခုမ်ားတင္ျပႏိုင္တာမ်ိဳးရွိပါသလား...
ယုယလင္း။ ဟုတ္ကဲ့ပါ MD သက္ေသအေနနဲ႕ေတာ့ခိုင္ခိုင္မာမာျပႏိုင္စရာမရွိပါဘူး...၊ ဒါေပမယ့္ကၽြန္မဆီမွာအေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစမယ့္အေၾကာင္းအရာေျပာစရာေတြကေတာ့အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ကိုလည္း MD သိခ်င္သိေနႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ကၽြန္မထပ္ေျပာျပပါရေစ MD...
MD ။ ။ အင္း..ေကာင္းၿပီ...ေျပာၾကည့္ပါဦး...
ယုယလင္း ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ MD ...ဒီလိုပါ၊ ပထမအခ်က္ကေတာ့ကၽြန္မအလုပ္လုပ္တဲ့အခန္းဟာ...သူနဲ႕ကၽြန္မႏွစ္ေယာက္ထဲသာသီးသန္႔အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ဒီထဲကစက္ေတြရဲ႕ တာ၀န္ဟာ ကၽြန္မနဲ႕သူ႔ဆီမွာသာရွိပါတယ္...အခုျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္မွာလည္းကၽြန္မမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္သြားတာေၾကာင့္သူ႔ဆီမွာသာတာ၀န္ရွိေနတယ္ဆိုတာ MD သေဘာေပါက္မွာ ပါ၊ ေနာက္တစ္ခုက...အလုပ္နဲ႕ေတာ့မသက္ဆိုင္ပါဘူး..ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက..သူ႔ရဲ႕ အတိက္ကာလအေၾကာင္းပါ...ဒါကို MD သိထားႏိုင္ဖို႔ရာကၽြန္မေျပာျပပါရေစ...MD ဒီရုံးကုိ တာ၀န္မယူခင္ထဲက ကၽြန္မဟာဒီရုံးမွာလက္ရွိရာထူးအတိုင္းအလုပ္လုပ္ခဲ့တာပါ...သူဟာ အရင္ MDနဲ႕ဘယ္လိုပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေရာက္လာတာလဲေတာ့မသိဘူး...ကၽြန္မသိရ သေလာက္ေတာ့သူဟာ Cyber Crime တစ္ခုနဲ႕ ထိုင္းမွာေထာင္က်ဖူးခဲ့ပါတယ္...ဒါဟာဒီေန႔ျဖစ္ရပ္အတြက္အေကာင္းဆံုးအေထာက္အပံ့တစ္ခုအျဖစ္ကၽြန္မယူဆတဲ့အတြက္ MD ကိုကၽြန္မတင္ျပခ်င္းျဖစ္ပါတယ္....။
MD ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ မယုယလင္း၊ ဒါကိုကၽြန္ေတာ္သိသင့္သေလာက္ေတာ့သိထားၿပီးသားပါ၊ ဒါဟာဒီေန႔အတြက္ေတာ့မယုယလင္းေျပာသလိုအေထာက္အပံ့မျဖစ္ဖူးလားဆိုေတာ့ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ဒီတစ္ခုထဲအတြက္နဲ႔ေနာ္ကၽြန္ေတာ္ ကိုမင္းခန္႔ေက်ာ္အေပၚကိုတစ္ခုခုထင္ျမင္ခ်က္ေပးဖို႔ရာမွာ မလံုေလာက္ဘူးလို႔ယူဆမိပါတယ္၊ ကိုမင္းခန္႔ေက်ာ္ရဲ႕လက္ရွိ လုပ္သက္နဲ႕ သူ႔ရဲ႕ပညာအရည္အခ်င္းကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေလးစားေပးရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔တျခားတစ္ခုခုမ်ားထပ္ၿပီးတင္ျပဖို႔မယုယလင္းဆီမွာရွိပါေသးလားဗ်ာ။
ယုယလင္း။ ဟုတ္ကဲ့..တျခားေတာ့ထပ္ၿပီးတင္ျပစရာမရွိေတာ့ပါဘူးရွင့္
MD ။ အင္း..ဒါဆိုရင္ကိုမင္းခန္႔ေက်ာ္ကေရာမယုယလင္းရဲ႕ေျပာဆိုခ်က္ေတြအေပၚမွာဘာမ်ားတုန္႔ျပန္တင္ျပစရာမ်ိဳးရွိပါလဲခင္ဗ်ာ...
ကၽြန္ေတာ္ ။ မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ကၽြန္ေတာ္အေပၚယံုၾကည္မႈေပ်ာက္ဆံုးသြားေစတဲ့ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္အေပၚကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းပါတယ္ဆိုတာဘဲေျပာ ခ်င္ပါတယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္အတိတ္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့မယုယလင္းရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ဟာလည္းအမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာမို႔ကၽြန္ေတာ္မတုန္႔ျပန္ေတာ့ပါဘူး....ဗ်ာ...။
MD ။ ဟုတ္ၿပီ..ဒါဆိုရင္ေတာ့မယုယလင္းအေနနဲ႕အခုစက္ကိုဘယ္လိုလုပ္မယ္လို႔စိတ္ကူးထားလဲဗ်..ေတာ္ၾကာအလုပ္ေတြ fit မျဖစ္ရင္အားလံုးအတြက္အက်ိဳးမရွိႏိုင္ေတာ့ေလ...
ယုယလင္း။ အဲဒါ..ကၽြန္မ Service ကိုပို႔ၿပီးေတာ့ေျဖရွင္းလိုက္ပါ့မယ္ရွင့္... ကၽြန္ေတာ္ ။
MD ခင္ဗ်ား...မယုယလင္းရဲ႕စက္ကို ကၽြန္ေတာ္ Service လုပ္ေပးလိုက္ပါမယ္ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာ.
ထိုအခိုက္မွာဘဲ MD ရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးဆီက Intercom နဲ႕လွမ္းၿပီးေတာ့ေခၚပါတယ္၊
MD ။ ေျပာပါ.... (စပီကာဖြင့္ထား)
အတြင္းေရးမွဴး ။ ဒီမွာျပသနာနည္းနည္းတက္ေနလို႔ပါ MD၊ ရံုးမွာရွိတဲ့ computer ေတြအားလံုးအလိုလို User Account ေတြမွာ Password ေတြပိတ္ခံလိုက္ရၿပီးေတာ့ စက္ေတြဖြင့္လို႔မရျဖစ္ေနလို႔ပါရွင့္...
MD ။ အင္း....ဟုတ္ၿပီ..ခဏေနရင္ကၽြန္ေတာ္ဆင္းလာခဲ့မယ္.... မယုယလင္း....ခင္မ်ားၾကားတဲ့အတိုင္းဘဲ..ျဖစ္သြားတာက ခင္မ်ားစက္တစ္လံုးထဲမဟုတ္ဘဲ...နက္၀က္ခ်ိတ္ထားတဲ့ computer ေတြအားလံုးျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့..ဒါ Virus ၀င္သြားတာျဖစ္ ဖို႔မ်ားတယ္၊ ကိုမင္းခန္႔...ဒီျပသနာကိုခင္မ်ားရွင္းႏိုင္မလားဗ်ာ.....
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့...ကၽြန္ေတာ္မွာ CD ရွိပါတယ္၊ အဲဒီ CD က Dot System ထဲကို၀င္ၿပီးေတာ့အဲဒီ User Account Password ကို Disible လုပ္လိုက္လို႔ရပါတယ္....
MD ။ ေကာင္းၿပီဗ်ာ...ကူညီေပးပါဦးဗ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဟုတ္ကဲ့...ကၽြန္ေတာ္မယုယလင္း ရဲ႕စက္ကေနစၿပီးေတာ့စျပင္ေပးလိုက္ပါမယ္....မယုယလင္းကၽြန္ေတာ္နဲ႕ခဏလိုက္ခဲ့ေပးပါ...
ဆိုၿပီးေတာ့ computer ရွိရာကိုထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္၊ ယုယလင္းရဲ႕စက္ကိုကၽြန္ေတာ္မွာရွိတဲ့ CD နဲ႕ျဖည္ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့တစ္ရံုးလံုးမွာရွိတဲ့စက္ေတြကိုလည္းလိုက္ျဖည္ေပးလိုက္တာ အားလံုးေပါင္း နာရီ၀က္ေလာက္နဲ႕အဆင္ေျပသြားခ့ဲပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း MD ဆီကို သတင္းပို႔မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ္အခန္းေရွ႕ကအျဖတ္၊ ယုယလင္းကအခန္း ထဲကထြက္လာတာနဲ႕ဆံုေတာ့သူမက ကၽြန္ေတာ္ကိုၿပံဳးျပၿပီးေတာ့တစ္ခုခုေျပာခ်င္တ့ဲပံုစံနဲ႕စကားစမလို႔လုပ္ေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္သူမကိုမၾကည့္ဘဲ MD အခန္းဆီဘဲထြက္လာခဲ့ပါတယ္၊ MDကိုအက်ိဳးအ ေၾကာင္းေျပာၿပၿပီးေတာ့အခန္းထဲကအထြက္မွာေတာ့၊ အခန္းေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ထြက္အလာကိုေစာင့္ေနတဲ့ယုယလင္းကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမမွားသြားေၾကာင္းနဲ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းကိုေသခ်ာမသိဘဲနဲ႕ မေျပာသင့္တဲ့စကားေတြကိုေျပာမိေၾကာင္း၊ ေတာင္းပန္ေၾကာင္းေတြေျပာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲထြက္လာခဲ့ေတာ့မလို႔လုပ္ၿပီးမွ အရမ္းရင့္ရာေရာက္သြားမွာဆိုးတာနဲ႕(ရပါတယ္) လို႔ဘဲျပန္ေျပာၿပီးေတာ့ ထမင္းသြားစားလိုက္ဦးမယ္လို႔ေၿပာၿပီး ရံုးထဲကထြက္လာခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အေျခအေနကိုမ်က္လံုးထဲမွာျပန္ျမင္လာၿပီးကာ ယုယလင္းအေပၚေဒါသေတာ္ေတာ္ေလးထြက္မိေပမယ့္၊ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕အတိက္ကအမဲစက္တစ္ခုေၾကာင့္ ဒီလိုေစာ္ကားခံရတာကို ဆင္ျခင္မိေတာ့လည္းကိုယ့္ဘာသာမခ်ိတင္ကဲျဖစ္တာကလြဲလို႔ဘာမွမတက္ႏိုင္ခဲ့ျပန္ဘူးေလ၊ အရာရာဟာကိုယ့္ဆီကျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ေလေတာ့လဲ....ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈလို႔သာစိတ္ေျဖ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထမင္းခ်ိန္႔ေလးကိုင္ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ထမင္းဆိုင္ကို လွမ္းလာေနတဲ့ယုယလင္းကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..၊ ခါတိုင္းဆိုရုံးထဲမွာဘဲသူ႔ဘာသာစားတက္တဲ့သူမဒီေန႔ၾကမွ ထူးထူးျခားျခားဆိုင္ေတြဘာေတြထိုင္ဖို႔လာတယ္ဆိုေတာ့မဟုတ္မွလြဲေရာကၽြန္ေတာ္ဆီလာတာဘဲလို႔ေတြးမိတဲ့အတိုင္းဘဲကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ကခံုမွာသူမက၀င္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။
ယုယလင္း ။ ထိုင္မယ္ေနာ္...ကိုမင္းခန္႔
ကၽြန္ေတာ္ ။ ရပါတယ္..ထိုင္ပါ..
ယုယလင္း ။ ကၽြန္မ..ကိုမင္းခန္႔ကိုအႏႈးအညႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...ကၽြန္မေျပာၿပီးမွကိုယ့္အမွားကိုသိလိုက္ရလို႔အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားပါတယ္၊ ကၽြန္မကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္၊ အရင္လိုလည္း ခင္ခင္မင္မင္နဲ႕အလုပ္တြဲလုပ္ခ်င္ပါေသးတယ္၊ ကၽြန္မကိုမင္းခန္႔ဆီကခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းမွမၾကားရရင္..ကၽြန္မဘယ္လိုမွေနလို႔မရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ၊ ဘုန္းႀကီးကိုေခါင္း ေခါက္ၿပီးမ ေဆာရီးလို႔ေျပာသလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ကၽြန္မတကယ္ကိုဘဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားလို႔ပါရွင္၊ ေက်းဇူးၿပဳၿပီးေတာ့ကၽြန္မကိုနားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးလို႔ရမလားရွင့္...
ကၽြန္ေတာ္ ။ ရပါတယ္...မယုယလင္းကၽြန္ေတာ္ဆီကၾကားခ်င္တာက ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတယ္စကားဘဲမဟုတ္လား၊ ရပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလို႔ရပါတယ္...မယုယလင္းမေျပာခဲ့ဘူးလို႔ဘဲစိတ္ထဲမွာထား လိုက္ပါ..ကၽြန္ေတာ္ခြင့္လႊတ္ပါတယ္..တကယ္ေတာ့.....အရာရာဟာကၽြန္ေတာ္ရဲ႕.....
ယုယလင္း ။ ဟိုေလ..ကိုမင္းခန္႔ကၽြန္မေတာင္းပန္တာကိုခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုရင္...ကၽြန္မဒီေန႔ေန႔လည္စာကိုကၽြန္မေကၽြးပါရေစေနာ္..လက္ခံေပးပါရွင္...
ယုယလင္းကကၽြန္ေတာ္အတိက္ကအေၾကာင္းေတြေခါင္းထဲေရာက္လာမွာ ပါးစပ္ကထြက္လာေတာ့မွာကို ရိပ္မိသြားတယ္နဲ႕တူတယ္၊ စကားကိုလုေျပာၿပီးေတာ့လႊဲလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္။ ရပါတယ္...ေနပါေစ..ကၽြန္ေတာ္အတြက္ဒီေလာက္အထိလုပ္ေပးဖို႔မလိုပါဘူး...
ယုယလင္း။ အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး...ကၽြန္မရဲ႕မိုက္မွားတဲ့လုပ္ရပ္အတြက္အျပစ္ဒဏ္ေပးလိုက္တယ္လို႔ဘဲသေဘာထားၿပီးေတာ့ျဖစ္ျဖစ္လက္ခံေပးပါရွင္..
ကၽြန္ေတာ္။ ေကာင္းပါၿပီ... မယုယလင္းကၽြန္ေတာ္ကိုဒီေန႔ေတြ႕ရတာေနာက္ဆံုးပဲျဖစ္မွာဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္လက္ခံေပးလိုက္ပါမယ္...ေနာက္ထပ္ေတြ႕စရာမွအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘဲေလ...ရပါတယ္..
ယုယလင္း။ ရွင္..ဘယ္..ဘယ္လို....ဟိုေလ...ဒါကၽြန္မေၾကာင့္မ်ားလား ကိုမင္းခန္႔ရယ္..
ကၽြန္ေတာ္။ မဆိုင္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ခံစားခ်က္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္ပါ၊ မယုယလင္းနဲ႕မဆိုင္ပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပုဂၢလခံစားခ်က္သက္သက္ပါ...မယုယလင္းေၾကာင့္လို႔ေျပာလို႔မရပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္စကားစပ္မိ လို႔နည္းနည္းေျပာျပလို႔ေတာ့ရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ကထြက္လာေတာ့စိတ္ထဲမွာခံယူခ်က္တစ္ခုကိုလက္ကိုင္ထားခဲ့တယ္...အဲ့ဒါကကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္လုပ္ကိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တၿခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္းကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အတိက္ကအရိပ္ဆိုးကိုစကားထဲထည့္ေျပာခံရၿပီဆိုရင္...ဒါဟာကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္ဒဏ္မကုန္ေသးဘူးလို႔ခံယူထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ကိုစြန္႔ခြာသြားမယ္လို႔ဆံုးၿဖတ္ထားလို႔ပါ...ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္းလည္းတကယ္ကိုကၽြန္ေတာ္စြန္႔ခဲ့တာ ဒါပါနဲ႕ဆို (၄)ေနရာေလာက္ရွိသြားပါၿပီ...ဒါေၾကာင့္ဒီလိုကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္တာဟာမယုယလင္းေၾကာင့္လို႔ေျပာလို႔မရပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အတိတ္မွာလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့မိုက္မဲတဲ့လုပ္ရပ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဘာသာအျပစ္ဒဏ္ေပးၿပီးေတာ့ရွိသမွ်၀ဋ္ေၾကြးကိုေက်ေအာင္ဆပ္လိုက္တာလို႔ဘဲမွတ္ထားေပးပါဗ်ာ....။
ယုယလင္း။ အဟင့္..ဟင့္.ကၽြန္မေလ..ကၽြန္မ..အရမ္းကိုဘဲ..ဘယ္လိုေျပာလို႔ေျပာရမလဲေတာင္မသိေတာ့ပါဘူးရွင့္..အဟင့္..ဟင့္..
ကၽြန္ေတာ္။ တိတ္ပါဗ်ာ..မငိုပါနဲ႕..ပတ္၀န္းက်င္ကတစ္မ်ိဳးထင္ရင္မယုယလင္းသိကၡာက်ေနပါ့မယ္..ကၽြန္ေတာ္MD နဲ႕သြားေတြ႕လိုက္ပါဦးမယ္...တလက္စတည္းကၽြန္ေတာ္မယုယ..ကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ထမင္းေကၽြးတဲ့အတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...ေနာက္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ဆံုေကာင္းဆံုႏိုင္ပါတယ္...သြားၿပီေနာ္...
ယုယလင္းကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ MD နဲ႕ေတြ႕ၿပီးနားလည္ေအာင္ရွင္းၿပလိုက္ပါတယ္...ၿပီးသြားတာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေတြအားလံုးကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုအစအဆံုးေျပာျပ ၿပီးေတာ့လႊဲခဲ့လိုက္တယ္...အလုပ္ေတြလႊဲၿပီးေတာ့ျပန္ေတာ့မယ္လို႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ MD နဲ႕ ယုယလင္းတို႔အခန္းထဲ၀င္လာပါတယ္....။
MD ။ ကၽြန္ေတာ္အေတာ့္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..ကိုမင္းခန္႔...ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ကိုမင္းခန္႔ေက်ာ္ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေလးစားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုလူေတာ္တစ္ေယာက္ဆံုးရႈံး သြားရေပမယ့္လည္းနားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္လည္းေယာက်ာၤး၊ ကိုမင္းခန္႔လည္းေယာက်ာၤးဘဲမို႔၊ ေယာက်ာၤးခ်င္းသာခံစားသိႏိုင္တဲ့ေယာက်ာၤးမာနနဲ႕၊ ေယာက်ာၤးဆန္တဲ့တာ၀န္ ယူမႈေတြကိုသိျမင္ခံစားေပးလို႔ရပါတယ္...လက္တြဲခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Company အေပၚတာ၀န္အရသာမဟုတ္ဘဲေစတနာျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြတိုင္းအတြက္ ကိုကၽြန္ေတာ္မွတ္တမ္းတင္ထားပါမယ္လို႔ေျပာရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္..ကိုမင္းခန္႔အစစအရာရာအစဥ္ေျပပါေစဗ်ာ.....
MD ကကၽြန္ေတာ္ကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႕အခန္းထဲကထြက္သြားပါတယ္၊ အခန္းထဲမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ယုယလင္းရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေတြလႊဲေပးေနတဲ့ေကာင္ေလးရယ္ဘဲကၽန္ ပါတယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးမွာ ေကာင္ေလးရဲ႕ကီးဘုတ္ႏွိပ္သံ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ကလႊဲရင္အားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ဘာမွေျပာစရာမရွိေတာ့လို႔ကၽြန္ေတာ္ဗာရီရပစၥည္းေလး ေတြကိုသိမ္းေနခဲ့တယ္၊ ယုယလင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့သိသိသာသာကိုငိုထားတဲ့မ်က္၀န္းနီနီေတြက ထပ္မံရြာခ်လာေတာ့မယ့္မိုးေကာင္းကင္လိုဘဲအံုအံုဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္သာတစ္ခုခုဒီအခ်ိန္မွာ ေျပာမိလိုက္ရင္ တကယ္ကိုငိုခ်ပစ္လိုက္မယ္ဆိုတာၾကည့္တာနဲ႕သိသာေနတာမို႔ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲအလုပ္ေတြကိုသာလက္စသတ္သိမ္းဆည္းေနလိုက္ပါေတာ့တယ္.... လက္စသတ္လို႔အားလံုးၿပီးသြားတာနဲ႕ေကာင္ေလးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ယုယလင္းကိုႏႈတ္ဆက္မလို႔လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ Computer စားပြဲေပၚေခါင္းတင္ၿပီးတသိမ့္သိမ့္ရွိက္ေန တာေတြ႕တာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘဲထြက္လာလိုက္ပါေတာ့တယ္။လမ္းေပၚေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့အေနာက္ကေနကၽြန္ေတာ္နာမည္ကိုေခၚၿပီးလိုက္လာတဲ့ယုယလင္းရဲ႕အသံကိုၾကား ရေတာ့ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္၊ ယုယလင္းကအေမာတေကာနဲ႕အနားေရာက္လာၿပီးေတာ့......USB Stick ေလးတစ္ခုကိုလက္ေဆာင္ေပးပါတယ္
(၅)
အစဥ္ေျပေျပနဲ႕ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ Bank hacking လုပ္ရပ္ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္ေတြကိုအဲဒီအခ်ိန္တုန္းကမေတြးမိခဲ့ၾကဘဲ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မိခဲ့ၾက ေပမယ့္ဒီအရာဟာ ဒုစရိုက္လုပ္ရပ္တို႔ရဲ႕အဆံုးသတ္အတိုင္းဘဲလမ္းဆံုးကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၾကတယ္။ တဒဂၤတာျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့အၿငိဳးအေတးေၾကာင့္တစ္ဘ၀လံုးစာဖ်က္မရႏိုင္ေတာ့ တဲ့အမဲစက္ေတြစြန္းထင္းခဲ့ရတယ္။ ဒါဟာေအာင္ျမင္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ဆံုးရႈံးသြားခဲ့ရတာလား၊ တစ္ခါကအေဖေျပာခဲ့ဘူးတဲ့စကားကိုအခုအခ်ိန္မွာေတာ့ပဲ့တင္ထပ္ေလာက္ေအာင္ျပန္ၾကားခဲ့ရတယ္၊ မိမိ ႏိုင္ငံမဟုတ္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ မိဘ၊ ေမာင္ဘြားေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ခ်င္မိေပမယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္အရ Super Crime အမ်ိဳးအစားျပစ္မႈမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ေၾကာင့္ ဒီအခြင့္အေရးေတြေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတယ္၊ (၁၀)ႏွစ္ဆိုတဲ့ ကာလယႏၱရားႀကီးကိုဘယ္လိုျဖတ္သန္းကုန္လြန္ေစမလဲလို႔ေတြးေတာရင္ေမာခဲ့ရတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြဟာ ေသးႏုံတဲ့အသိဥာဏ္ထဲမွာျဖစ္ေပၚလာ တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြေၾကာင့္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖစ္ေစခဲ့ရတယ္၊ ေ၀းကြာျခင္းရသ၊ အေဖာ္မဲ့ျခင္းရသ၊ လြမ္းဆြတ္တမ္းတျခင္းရသေတြဟာ တရစပ္ဖိစီးႏွိပ္စက္ၾကေပမယ့္ ေမတၱာတရားကိုအေျခခံ တဲ့ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေတြရင္ထဲေရာက္လာေအာင္က်င့္ၾကံေနထိုင္ခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာသိလာခဲ့ရတဲ့၊ ႏွလံုးသြင္းမိလာတဲ့မိမိကိုယ္ေတြ႔ အဘိဓမၼာကေတာ့ (ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ တသမတ္ထဲရွိမေန ဘူး)ဆိုတဲ့အသိဘဲျဖစ္ပါတယ္။ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြရဲ႕မွတ္တိုင္တစ္ခုအျဖစ္စိုက္ထူခဲ့ေစတာကေတာ့ စာရိတၱေကာင္းမြန္ျခင္း၊ တာ၀န္ေက်ျခင္း၊ ေနာင္က်ဥ္ျခင္းစတာေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီအရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကိုယ္တိုင္သိရွိသံုးသပ္မိသလိုဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕အာဏာပိုင္ေတြကလည္းထပ္တူယံုၾကည္စာနာမိၾကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံအက်ဥ္းသားလဲလွယ္ျခင္းအစီအစဥ္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျပည္ေတာ္ျပန္ခြင့္ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ အလားတူျပစ္မႈမ်ိဳးကို ျပည္တြင္းျပည္ပမည္သည့္ေနရာတြင္မွ ထပ္မံမက်ဴးလြန္ေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ခံ၀န္ကတိထိုးၾကရပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကေတာ့ သူ႔ဇာတိျဖစ္တဲ့လိဳြင္ေကာ္ ကိုျပန္သြားၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေတာ့မယ္လို႔ေျပာသြားခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အဆက္အသြယ္ပ်က္သြားခဲ့တာအဲဒီအထဲကပါ၊ မိဘေတြကအိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္ေပမယ့္တစ္ခ်ိန္မွာ ကေတာက္ကစျဖစ္ေစတဲ့အေျခအေနတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေထာင္က်ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာကိုစကားထဲမွာ ထည့္ေျပာခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အေျခအေနမွာရႈပ္ေထြးေစမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ္ျငင္းပယ္ခဲ့ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္းသာဘ၀ကိုျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့တာအခုဆိုကၽြန္ေတာ္အသက္(၃၀)ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ၊ အိမ္ေထာင္ေရးအေျခအေနေတြမွာက သံေယာဇဥ္ကိုအေျခတည္မိၿပီဆိုရင္ျပန္ျဖတ္ဖို႔ခက္ေစမွာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က်င္လည္ရာပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ဒီအေျခအေနကိုေျပာခံရၿပီဆိုရင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္အဲဒီပတ္၀န္က်င္ကို ဘယ္ေလာက္ဘဲကၽြန္ေတာ္အတြက္အက်ိဳးအျမတ္ရွိေနပါေစ ကၽြန္ေတာ္စြန္႔ၿမဲတိုင္းစြန္႔ခြာခဲ့ပါတယ္။
အျဖဴေရာင္ေပၚမွာေဆးအမဲစက္ေလးတစ္စက္က်သြားခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ဘဲေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္က်ိဳးစားအားထုတ္ေပမယ့္ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ေစမွာပါ၊ ဒါဟာအမွန္တရားတစ္ခုပါ၊ ဒီအမွန္တရားတစ္ခု ကိုလူတိုင္းလက္ခံႏိုင္ၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လူတိုင္းမစဥ္းစားမိခဲ့ၾကတာက အဲဒီအမွန္တရားဟာဘယ္အေပၚမွာအေျခခံတာလဲဆိုတာပါတဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ရက္မွာေတာ့စဥ္းစားမိလာခဲ့တယ္၊ ဒီအမဲစက္ေလးကို ငါဘယ္လိုဖ်က္မလဲေပါ့၊ ဒါေပမယ့္လူသာေသသြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါဟာေပ်ာက္သြားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အေျဖဘဲထြက္လာခဲ့တယ္၊ ဒါဆိုရင္ငါ့ရဲ႕လက္က်န္ကာလေတြမွာ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲ၊ ဒီအေတြးကိုထပ္ဆင့္ ၿပီးစဥ္းစားခဲ့ေတာ့အေျဖတစ္ခုကိုသြားေတြ႕ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ ဒီအမဲေရာင္ကိုဖ်က္ခ်င္တဲ့ဆႏၵဟာဘာအတြက္ေၾကာင့္လဲ၊ အျဖဴေရာင္ျပန္ျဖစ္ခ်င္လို႔လားဆိုတာကိုသံုးသပ္ၾကည့္မိခဲ့တယ္။ အျဖဴေရာင္ျပန္မျဖစ္ရင္ ေကာရမလား၊ တျခားအေရာင္အျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္မယ္(သို႔) အဲဒီအမဲစက္ကိုအေရာင္ခ်င္းအုပ္ပစ္လိုက္ေစမယ့္အေရာင္တစ္ေရာင္ကို ကိုယ့္ဘ၀အတြက္အသံုးျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ေကာလို႔ေတြးမိလိုက္တာနဲ႕လူဟာ လန္းဆန္းသြားေစခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီထဲကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အတၱေတြနဲ႕ ထံုးဖြဲ႕ထားခဲ့တဲ့အတိတ္ကခံယူခ်က္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္...........။
(ဆက္ရန္)
လူလြန္လိႈင္း
